Сделать свой сайт бесплатно

Реклама

Создай свой сайт в 3 клика и начни зарабатывать уже сегодня.

@ADVMAKER@

ИМОМИ АЪЗАМ – ФАҚЕҲ, МУТАФАККИР, ПАРҲЕЗКОР ВА ЧАРОҒИ УММАТ.

16.12.2011

ИМОМИ АЪЗАМ – ФАҚЕҲ, МУТАФАККИР, ПАРҲЕЗКОР ВА ЧАРОҒИ УММАТ.

I. Донишманди ислоҳотчӣ

Пас аз вафоти ҳазрати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам миллати якпорчаи ислом оҳиста – оҳиста ба парокандагию гурӯҳбозӣ рӯ ба рӯ шуд. Фирқаву равияҳои нав ба нав зуҳур намуда, ақидаи мусулмононро заиф месохтанд. Ҳатто баъзе уламо таълими Қуръону ҳадисро як тараф гузошта ба омӯхтану тадриси фалсафаи юнонӣ даст заданд. Қуръонро махлуқ гуфта, азоби қабр ва ҳисоби аъмолро мункир мешуданд. Дидани ҷамоли Худовандро дурӯғ меҳисобиданд ва ғайра.

Яке аз донишмандони маъруфи ҳавзаи илмии Кӯфа, фарзанди асилзодагони форстабор Имоми Аъзам Абӯҳанифа раҳматуллоҳи алайҳ бо ҷараёну фирқаҳои гумроҳ ба мубориза бархоста, ба бисёр масоили ақидавию фиқҳӣ (қонунҳои шариат) равшанӣ андохт.

II. Шахсияти Абӯҳанифа

Абӯҳанифа, Нӯъмон ибни Собит ибни Завтӣ (Зутӣ) машҳур ба Имоми Аъзам (р) соли 80-и ҳиҷрӣ (699 мелодӣ) дар шаҳри Кӯфаи Ироқ таваллуд шудааст. Падараш Собит тоҷир буда, аслаш аз Кобул (ё аз Нисо, Анбар ва Тирмиз) будааст.

Мувофиқи баъзе маълумотҳо бобои Абӯҳанифа Завтӣ (Марзбон) дар замони хилофати ҳазрати Умар (р) ҳангоми футуҳоти Кобул асир шуда, ӯро ба Ироқ бурдаанд. Завтӣ дар он ҷо исломро қабул карда номашро Нӯъмон гузошт.

Набераи Имоми Аъзам (р) Исмоил ибни Ҳаммод дар бораи ниёгони худ чунин гуфтааст: «Ман Исмоил писари Ҳаммод, писари Нӯъмон, писари Собит, писари Нӯъмон, писари Марзбон аз озодагон (асилзодагон)-и форс ҳастам».

Абӯҳанифа дар хурдӣ Қуръонро ҳифз намуд. Сипас дар илми сарфу наҳви арабӣ ва илми Калом маҳорат пайдо кард. Ӯ дар синни 29-солагӣ шогирди фақеҳи машҳури Кӯфа Ҳаммод ибни Сулаймони Ашъарӣ гардид. Имоми Аъзам (р) дар бораи интихоби устоди худ гуфтааст: -Дар маъдани илми фиқҳ қарор гирифтам, бо аҳли он ҳамнишинӣ кардам ва фақеҳе аз фуқаҳои онро интихоб намудам.

Ӯ муддати 18 сол назди Ҳаммод ба таҳсили илмҳои фиқҳ (қонуни шариат) ва ҳадис машғул гардид. Абӯҳанифа инчунин бо Иброҳими Нахъӣ ва Имом Шаъбӣ низ сӯҳбатҳои зиёди илмӣ дошт. Ӯ дар овони чилсолагиаш фақеҳи мӯътабаре шуда буд. Боре худ ба худ фикр намуд, ки ҳавзаи дарсии мустақил ташкил кунад. Пагоҳӣ мақсад дошт ин фикрашро ба Ҳаммод бигӯяд. Яке аз хешовандони наздики Ҳаммод вафот карду ӯ Абӯҳанифаро ҷойнишини худ намуда ба ҷаноза рафт. Ду моҳ дар хонаи хешаш боқӣ монд. Таи ин муддат аз Абӯҳанифа 60 масъалаи душвори фиқҳӣ пурсида шуд. Ӯ ба ҳамаи саволҳо ҷавоб гуфта, онҳоро дар дафтар сабт намуд. Пас аз бозгашти Ҳаммод ҷавобҳоро ба устодаш пешниҳод кард. Устод 40 ҷавоби Абӯҳанифаро дуруст гуфта 20-тои боқимондаро рад намуд. Абӯҳанифа азм кард, ки то охири лаҳзаҳои умри устодаш ӯро раҳо накарда, илм хоҳад омӯхт. Дар ин аҳди худ устувор монд. Баъди вафоти Ҳаммод ибни Сулаймон мардуми Кӯфа аз писараш хостанд, ки ба ҷои падараш ҳалқаи тадрисро сарварӣ намояд, вале ӯ, ки ба илми наҳв майли зиёд дошт, тадриси фиқҳро ба ӯҳда нагирифт.

Имом Абӯҳанифа (р) бо тақозои аксари шогирдони Ҳаммод сарвари ҳавзаи илмии Кӯфа гардид.

III. Мактаби Абӯҳанифа (р)

Имоми Аъзам (р) зимни тадрис тамоми истеъдоди худро ба кор мебурд. Шогирдони ӯ ҳар кадом алломаи даврон буданд. Шайх Аттор дар «Панднома»-аш мегӯяд:

Соҳибаш Бӯюсуфи Қозӣ шуда,

В-аз Муҳаммад Зулманан розӣ шуда,

Шофеӣ, Идрис, Молик бо Зуфар.

Ёфт з-эшон дини Аҳмад зебу фар.

Яке аз шогирдони маъруфи Имоми Аъзам (р) Абӯюсуф Муҳаммади Қозӣ (113-182 ҳиҷрӣ) мебошад.

Ӯ дар оғози таҳсил бо сабаби камбизоатӣ маҷбур шуд дарсро монда, барои рӯзгузаронӣ кор кунад. Абӯҳанифа (р) ӯро аз ҷиҳати молиявӣ дастгирӣ намуда, аз нав ба таҳсил ҷалб кард. Ба қавли Муҳаммад Рауфи Таваккулӣ ӯ китобҳои зиёдеро дар ибодат, муомилот ва ҳудуд навиштааст, ки машҳуртарини онҳо «Алхироҷ» мебошад. Дар бораи фазлу дониши Абӯюсуф Ҳилол ибни Яҳё гуфтааст. «Абӯюсуф дар улуми тафсир, таърих ва одобу русуми араби ҷоҳилият бисёр доно буд». Ӯ дорои ҳофизаи қавӣ буда, аҳодиси зиёдеро азёд медонист.

Шогирди дигари шинохтаи Абӯҳанифа Абӯабдуллоҳ Муҳаммад ибни Ҳасани Шайбонӣ (132- 187 ҳиҷрӣ) мебошад. Имом Шофеӣ дар сифати Муҳаммади Шайбонӣ гуфтааст: «Вай аз фасеҳтарин мардумон ба шумор мерафт. Ҳар гоҳ сӯҳбат менамуд, шунаванда гумон мекард, ки Қуръон ба забони ӯ нозил шудааст».

Шайбонӣ қариб 60 китоб навиштааст, ки машҳуртаринашон «Алмабсут», «Ҷомеъ ул кабир», «Ҷомеъ ус сағир», «Сияр ул кабир» мебошанд.

Зуфар ибни Ҳузайл низ аз шогирдони пешқадами Имоми Аъзам (р) ба шумор мерафт. Ӯ аз ҷиҳати модарӣ форснажод буд.Зуфар дар Кӯфа қозӣ буда, назариёти Абӯҳанифаро тарғиб кардааст.

Ҳамчунин Ҳасан ибни Зиёд, Абулҳасани Кархӣ, Абӯабдуллоҳи Гургонӣ, Алӣ ибни Муҳаммадӣ Баздавӣ, Абӯбакри Кошонӣ низ аз шогирдони мӯътабари Абӯҳанифа (р) мебошанд.

IV. Мазҳаби ҳанафӣ

Имом Ҷалолиддини Суютӣ дар сифати Имоми Аъзам (р) гуфтааст: «Аввалин шахсе, ки дар илми фиқҳ китоб тасниф намудааст, Абӯҳанифа мебошад». Назр ибни Шамил мегӯяд: «Мардум аз илми фиқҳ дар хоб буданд, то он ки Абӯҳанифа омад ва ишонро аз хоб бедор кард».

Мазҳаби Имоми Аъзам (р) ба ҳафт асл устувор мебошад: 1. Қуръон. 2. Суннат. 3. Қавли саҳоба. 4.Қиёсу раъй. 5. Истиҳсон. 6. Иҷмоъ. 7. Урф. Худи Абӯҳанифа (р) дар ин хусус фармудааст: «Барои истинботи аҳком нахуст ба китоби Худои Таъоло (Қуръон) муроҷиат мекунам. Агар аз китоби Худо ва суннати Пайғамбар (с) ҳукмеро истинбот карда натавонистам, аз гуфтаҳои саҳоба баҳра гирифта, бақияро раҳо менамоям ва ба қавли дигаре амал намекунам».

Яке аз усулҳои мазҳаби Абӯҳанифа он аст, ки ӯ дар ибодат ва муомилот осон мегирад. Масалан, вай чунин эътиқод дорад, ки ҳангоми наҷас (нопок) шудани либос ё ҷисм шустани он бо ҳар гуна моеи пок мисли гулоб, сирко, ки битавонанд наҷосатро бартараф намоянд, ҷоиз аст.

Ҳамчунин ӯ мегӯяд: «Ҳар гоҳ касе бихоҳад дар шаби торик намоз бихонад, вале бо кӯшиши зиёд натавонад ҷиҳат (самт)-и қибларо дуруст муайян кунад, (нофаҳмида) дар ғайри тарафи қибла намоз хонад, намозаш дуруст аст. Ҳарчанд, ки баъдан аз хатои худ огоҳ шавад ҳам намози хондааш раво мегардад.

Яъне, Абӯҳанифа дар аҳком хоҳони суҳулат ва осонӣ барои мардум мебошад. Худованди Таборак ва Таъоло дар сураи «Бақара» таъкид намудааст: «Худованд барои шумоён осониро мехоҳад ва хоҳони душворӣ нест».

Ҷиҳати дуюми усули мазҳаби ҳанафӣ ҷонибдорӣ аз фақирону заифон аст. Имом Абӯҳанифа барои кӯмак ба мустамандон закотро ба васоили зиннат (тилло, нуқра) ҷоиз медонад.

Дар мазҳаби Абӯҳанифа (р) риояти ҳурмати Инсон мақоми шоиста дорад. Чунончи, ба зан иҷозат медиҳад, то шахсан худро ба ақди издивоҷи марди дилхоҳи хеш дароварад. Агар марде духтари болиғашро ба ақди касе даровард, вале духтар розӣ набуд, чунин издивоҷ саҳеҳ нест.

Дар васфи мазҳаби ҳанафӣ Ҷоҳиз чунин гуфтааст: «Баъзе касон 50 сол машғули (омӯзишу тадриси) фиқҳу тафсир шуда, бо фақеҳон нишаста, аз онҳо омӯхтаанд, вале дар қазову фатвову содир кардани ҳукм мушкилӣ мекашанд. Аммо дар муддати як сол, ки фиқҳи ҳанафӣ ё монанди онро мехонанд ва бо усули фиқҳ ошно мешаванд, лоиқи мақоми қазо ва ҳукумати як шаҳристон мегарданд. Чанд рӯзе омӯхтани фиқҳи ҳанафӣ мутобиқи чандин соли таълими фиқҳи дигарон аст.

V. Хизмати Абӯҳанифа ба забони форсӣ

Бо густариши ислом доираи забони арабӣ берун аз нимҷазираи Араб густариш ёфт. Мардуми Миср, Лубнон, як қисми Сурияву Ироқ, ки арабзабон набуданд, забони арабиро қабул карданд. Яке аз хизматҳои шоёни Абӯҳанифа он аст, ки ӯ тавонист мақоми расмии забони форсиро нигоҳ дорад. Ӯ забони форсиро баъди арабӣ забони дуюми ислом эълон кард. Ҳамчунин тафсири Қуръон ва хондани намоз ба форсиро иҷозат дод. Муҳаммад Ҷаводи Машкур дар ин бобат навиштааст: « Имом Абӯҳанифа Нӯъмон ибни Собит ибни Қайс ибни Марзбон нахустин фақеҳест, ки адои намоз, сиғаҳои шаръӣ ва ҳатто тарҷумаи Қуръонро ба забони порсии дарӣ, раво донист. Чунон, ки мебинем, нахустин асари забони форсии дарӣ тарҷумаҳо ва тафсирҳо аз Қуръон бо ин забон аст. Агар порсии дарӣ забони мусулмонони Эрон намешуд ва фуқаҳои бузурге мисли Абӯҳанифа ба ҷонишин сохтани он забон дар адои намоз ва сиғаҳои шаръӣ фатво намедоданд, ва Абӯнасри Машкон – муншӣ ва дабири дарбори Ғазнавӣ онро забони китоби девони давлатии Эрон намесохт, ҳаргиз он забон наметавонист дар Эрон пойдор бимонад, балки монанди дигар мамолики фатҳшуда чун Шом (Сурия) ва шимоли Африқо батадриҷ забони миллат аз байн рафтаву забони арабӣ ҷои онро мегирифт». (Б.Рустамзода «Имоми Аъзам (Абӯҳанифа) кист?» Душанбе 1999)

Ба гуфтаи олими тоҷик Н.Неъматов дар Осиёи Миёнаи давраи Сомониён мазҳаби ҳанафӣ ба таври расмӣ оини давлатдорӣ ба шумор мерафт. Дар он давра забони форсӣ дар баробари забони арабӣ, забони илму адаб, нигориш ва давлатдорӣ буд. Минбаъд то солҳои бистуми асри ХХ дар Осиёи Миёна забони аҳли дарбор форсӣ боқӣ монд. Ҳатто дар нимҷазираи Ҳинд тӯли 8 аср форсӣ забони давлатдорӣ ба шумор мерафт.

Фатвои Абӯҳанифа (р) бесабаб набуд:

Назди Худованди Таборак ва Таъоло маҳбубтарини забонҳо арабӣ ва форсӣ мебошанд. Ба қавли Имом Замахшарӣ дар Қуръони азимушшаън 101 калимаи форсиро дучор шудан мумкин аст. Чунончи «Сиҷҷил» ҳамон сангу гили форсист.

Худи ҳазрати Муҳаммад (с) низ чанд калимаи форсиро медонистанд. Рӯзе он ҳазрат (с) Салмони Форсӣ (р)-ро диданд, ки аз сабаби дарди шикам рӯй ба замин ниҳода хобидаанд. Расули Акрам (с) пурсиданд: Ё Салмон,а шикам дард?» (Эй Салмон, оё дарди шикам ҳастед?) Салмони Форсӣ (р) гуфтанд: «Наъам, ё Расулаллоҳ (с)» Паёмбари гиромӣ (с) фармуданд: «Қум, фа селлӣ» (Бархезед ва намоз хонед). Ин ибораро Асадии Тӯсӣ дар китоби «Мунозираи Арабу Аҷам» ба риштаи назм дароварда чунин нигоштааст:

Ҳам з-Ибни Амома хабар омад, ки фариштаст,

Дар соягаҳи Арш ба тасбеҳ дуохон.

Гуфтор ҳама порсии поку латиф аст,

Бар ҳамду санои малаку воҳиди Маннон.

Салмон к-аз ин порсӣ асту ба Муҳаммад (с)

Иқрор наёвард касе пеш зи Салмон

В-ар баҳри «шикам» дар сухан порсиаш гуфт,

Пайғамбари пурсо чу ғамин дидашу пазмон…

Ҳазрати Муҳаммад (с) дар ситоиши форсиён ба зоҳиршавии ҳазрати Имоми Аъзам (р) ва дигар олимону авлиё дар як ҳадисашон ва ишорае кардаанд: «Агар илм дар Сурайё овезон мебуд, ҳароина мардоне аз форс ба он ноил мешуданд».

V. Сарватмандӣ ва саховати Абӯҳанифа (р)

Тавре дар боло ишора кардем, Имоми Аъзам (р) муддати зиёде ба шогирдаш Абӯюсуф (р) кӯмаки молиявӣ мекард. Дар ин хусус Абӯюсуф гуфтааст: «Муддати бист сол сарфи ман ва хонаводаамро Имоми Аъзам (р) медод. Ман касеро надидаам, ки сифатҳои некаш аз Абӯҳанифа (р) бештар бошад».

Агар яке аз шогирдонаш нияти ақди никоҳ мекард, Имоми Аъзам (р) хароҷоти тӯи ӯро мепардохт. Алалхусус уламоро дастгирӣ мекард. Дар ин хусус Абуисроил гуфтааст: «Имоми Аъзам (р) хеле сахтӣ буд. Ёронашро тасаллӣ медод. Дар рӯзҳои ид бо пулу мол кӯмак менамуд. Бахусус ба уламо мувофиқи мартабаашон ёрии моддӣ мерасонд».

Бағдодӣ дар «Таърихи Бағдод» гуфтааст: «Абӯҳанифа суд (фоида)-и тиҷорати солонаашро ҷамъ мекард ва аз он барои устодону муҳаддисин либосу ғизо таҳия менамуд».

Суфён ибни Айино гуфтааст: « Абӯҳанифа (р) шахси ҷавоб (дасткушод) ва олиҳиммат буд. Ба мардум пулу моли бисёр медод ва мебахшид. Метавонам бигӯям, ки тамоми фоидаи молашро инфоқ мекард. Дафъае ба сӯи ман ҳадя фиристод. Аз зиёдии он дар ҳайрат афтодам. Пас аз ин кор ба шогирдонаш шикоят намудам. Яке аз шогирдонаш гуфт: «Агар ҳадяи барои Саид ибни Аруба фиристодаро медидед чӣ мегуфтед?»

Шақиқ нақл мекунад, ки Абӯҳанифа ҳамроҳи мо дар роҳе мерафт. Шахсе маро дида, самти ҳаракаташро, ки сӯи мо буд, тағйир дод. Имом ӯро ҷониби худ хонда пурсид:

-Чаро роҳатро дигар кардӣ?

Ӯ гуфт: - Ман аз Шумо 10 ҳазор дирҳам қарздорам. Бо сабаби тангдастӣ онро адо карда наметавонам. Ҳоло Шуморо дида, дар хиҷолат мондам.

Абӯҳанифа гуфт: -Ман он маблағи қарзро бахшидам.

Яке аз шуаро гуфтааст: «Чӣ хуб аст, ки дину дунё ба ҳам ҷамъ шаванд» (Яъне, чӣ хуш аст, агар касе ҳам молу сарват дошта бошаду ҳам диёнат). Абӯҳанифа (р) марде буд, ки аз се неъмати бузург бархурдор буд: 1,Бениёзӣ (Ба касе мӯҳтоҷ набуд). 2. Ҷамъи илму фиқҳ. 3. Ҷамъи ибодату тақво.

VI. Тақводории Имоми Аъзам (р)

Нӯъмон ибни Собитро барои он Абӯҳанифа мегуфтанд, ки ӯ дар ақидаи динии худ пойдор, устувор, пойбарҷо ва ҳақиқӣ будааст.

Дар парҳезкорию ибодат Имоми Азам (р) намунаи давру замон ба ҳисоб мерафт. Шабҳо хеле кам мехобид, то ҷое, ки вайро ба хотири кӯшиши зиёд кардан дар намоз «ватад», яъне мехи кӯбидаву устувор меномиданд. Шабзиндадорӣ карда мегирист. Ҳатто ҳамсояҳо садои ҳузнолудашро мешуниданду дилашон ба ҳолаш месӯхт.

Имоми Аъзам (р) дар хариду фурӯш ва ҳақгузорӣ тақвою адолатро риоя мекард. Чунончи, Ҳаф- ибни Абдураҳмон бо Имом Аъзам (р) шарики тиҷоратӣ буд. Рӯзе Абӯҳанифа (р) ба ӯ молу либосвориро барои фурӯхтан фиристод. Аз дохили либосҳо якеаш нуқсон доштанашро низ таъкид намуд, то Ҳафс зимни фурӯхтан ба харидор он нуқсонро баён намояд. Ҳафс ҳамаи онҳоро фурӯхт, вале аз хотираш баромад, ки нуқси он либосро ба харидор бигӯяд. Чун Имоми Аъзам (р) аз ин ҳодиса огоҳ гардид, тамоми он маблағро, ки бо 30 000 дирҳам баробар буд, ба ҳоҷатмандон садақа кард.

Ҳафс, ки сӣ сол бо Абӯҳанифа дар тиҷорат ҳамкорӣ кардаву аз илму амали он кас баҳра гирифта буд, чунин мегӯяд: «Ман дар давоми ҳаёти худ бисёре аз уламо, фуқаҳо, тақводорон ва тарки дунё намудагонро дидам ва дар сӯҳбати ишон будам, лекин монанди Абӯҳанифа ҳамаи хислатҳоро ҷамъ намудаӣ шахсро то ҳол пайдо накардаам».

Дар хусуси ҷавонмардӣ ва риояти ҳаққи ҳамсоягӣ ҳикоя мекунанд, ки Имоми Аъзам (р) ҳамсояи ҷавоне дошт. Рӯзҳо кор карда шабонгоҳ маст ба хона меомаду то нисфишабӣ сурудхонӣ мекард. Абӯҳанифа (р), ки то субҳидам машғули ибодат буд, садои ҷавонро мешунид. Бо вуҷуди нороҳат шудан, ба хотири риояи ҳаққи ҳамсоягӣ ба ҷавон чизе намегуфт. Шабе садои ҷавонро нашуниду саҳаргоҳон аз ҳамсоягон сабаб пурсид. Онҳо гуфтанд, ки ҷавонро бо гуноҳе зиндонӣ кардаанд. Имоми Аъзам (р) бо шунидани ин дарҳол назди амир рафт. Амир ба эҳтироми Имоми Аъзам (р) аз ҷо бархоста, салом намуду сабаби ташрифашро пурсид. Имоми Аъзам (р) воқеаро баён карда, аз маҳбас озод намудани ҳамсояашро хоҳиш намуд. Бо супориши амир зуд он ҷавонро аз зиндон озод карданд. Ҷавон ба хотири ӯ назди амир рафтани Абӯҳанифаро фаҳмида, тавба карду шахси тақводор шуд.

VII. Васияти Имоми Аъзам (р)

Абӯҳанифа (р) ба шогирдаш Абӯюсуфи Қозӣ Яъқуб ибни Иброҳими Ансорӣ (р) васиятномае иршод кард, ки намунае аз онро пешкаш месозем:

-Аз хандидани зиёд парҳез кун, ки дилро мемиронад.

- Ҳар гоҳ сухан гӯӣ дод мазан.

- Дар пеши мардум бештар ба зикри Худо машғул бош то аз ту биёмӯзанд.

-Барои худат як миқдор вақт муайян кун, ки дар он баъд аз намозҳо Қуръон бихонӣ ва ба зикри Худо машғул бошӣ.

-Ҳар моҳ чанд рӯзро барои худат муайян кун, ки дар он рӯза бигирӣ, то дигарон аз ту пайравӣ кунанд. Ҳаргиз ба он миқдор ибодат иктифо макун, ки авом ба он иктифо мекунанд.

- Ҳеҷ гоҳ дар корҳои динӣ ва дунявӣ бепарво мабош, зеро Худованди Мутаъол аз ҳама чиз аз ту хоҳад пурсид.

- Қабристон ва маконҳои муқаддасро бисёр зиёрат кун ва ба мулоқоти уламову машоих бештар рав.

- Аз лаънат фиристодани бисёр ва дашномдиҳӣ забонатро нигоҳ дор!

VIII. Муҳарифии Имоми Аъзам (р) дар Тоҷикистон

То соҳибистиқлол шудани кишварамон аксари аҳолии кишвар гарчанде ба саволи «Мазҳаб ба кӣ дорӣ?» «Ба Имоми Аъзам» (р) гӯянд ҳам, дар хусуси шахсияти ин абармард тасаввуроти ночиз доштанд. Дар матбуот низ хеле кам маълумот чоп мешуд. Ҳафтаномаҳои «Чархи гардун», «Наҷот» ва маҷаллаҳои «Тоҷикистон», «Сафинаи умед» аз ҷумлаи аввалин нашрияҳое буданд, ки ба ҳамватанонамон аз зиндагию таълимоти Имом Абӯҳанифа (р) маълумот ба табъ расонидаанд. Таи чанд соли истиқлолият китобҳои «Ақоиди Имоми Аъзам» (Муҳаммадсабури Бухорӣ), «Имоми Аъзам (Абӯҳанифа) кист? (Б.Рустамзод), «Чаҳор имоми аҳли суннат ва ҷамоат» (таҳияи Мисбоҳиддини Нарзиқул) «Зиндагӣ ва осори Абӯҳанифа» (Муҳаммадшариф Ҳикматзода) ба дасти хонандагон расиданд. Пас аз соли 2009-ро Соли бузургдошти Имоми Аъзам (р) эълон кардани Сардори давлатамон таваҷҷӯҳ ба таҳқиқи зиндагиномаю осори «Чароғи умматони Муҳаммад (с)» зиёд шуд. Инро аз мақолаҳои ду ҳафтаи охир дар ВАО-и кишварамон ба табърасида дидан мумкин аст.

Умед мекунем, ки вобаста ба гиромидошти ин сана таҳқиқоти илмӣ оиди зиндагию осори пешвои мазҳабамон густариш ёфта, дар роҳи баланд бардоштани маънавиёти ҳамватанонамон корҳои зиёде ба сомон хоҳанд расид.

Комментарии (0)Просмотров (2026)


Зарегистрированный
Анонимно